Ik was al een tijdje benieuwd naar een nieuw genre, namelijk de detectives. Ik houd van schrijven van verhalen en het leek me leuk om iets nieuws te proberen. Een detective leek me interessant, omdat je een groot deel van de tijd bezig bent met een soort puzzel van motieven en alibi’s, maar ik moest dan natuurlijk ook wat gaan lezen in dat genre. Anders heb ik namelijk geen idee hoe zo’n verhaal werkt. Toen ik er achter kwam dat J.K. Rowling een detective had geschreven onder het pseudoniem Robert Galbraith nam ik me voor om met dit boek te beginnen. The Cuckoo’s Calling. Hier kan je lezen wat ik er van vond.

De Cuckoo’s Calling gaat over de detective Cormoran Strike. Hij verdient niet veel met zijn werk, omdat hij niet veel goed betalende klanten heeft en hij heeft zojuist zijn verloving verbroken. Daardoor is hij nu thuisloos en woont hij in zijn eigen kantoor, op een kampeerbedje. Dan krijgt hij plotseling een nieuwe klant, de broer van een beroemde actrice en de broer van zijn oude schoolvriend. De nieuwe klant, John Bristow, wil hem aannemen om de dood van zijn zusje te onderzoeken. Dit leidt tot interessante interviews, verhalen binnen de rijke en beroemde wereld en ontmoetingen met intrigerende personages. Zal Cormoran Strike de mogelijke dader vinden? Of was het toch zelfmoord?

Het verhaal heeft veel lagen, wat ik erg cool vind aan het verhaal. In het begin lijkt het aardig simpel, maar er zijn aardig wat verhaallijnen en motieven die door elkaar lopen. Ik vond dit interessant, omdat dat mij tot nadenken zet. Hoe verhouden deze lagen zich tot elkaar? Wat heeft dit allemaal met elkaar te maken? Wat is de link tussen dit alles?

De karakters waren zeker interessant. Ik had het idee dat sommige karakters wat onderbelicht waren. Er waren wat familieleden die ik graag wat meer uitgelicht had gezien. Het slachtoffer, Lula Landry, was voor mij aardig wazig, wat ik wel wat jammer vond. Wel vond ik met name Robin heel interessant, het hulpje en secretaresse van Cormoran Strike. Zij vind het werk van een detective super interessant, maar haar man is het er niet helemaal mee eens.

Ik kon op sommige momenten goed in het boek blijven, vooral op het einde, maar ik kon er wat lastig in komen. Ik was op sommige momenten iets te snel afgeleid, wat ik wel jammer vond, omdat ik het echt leuk vind als ik me in een boek kan verliezen. Als ik even van deze wereld in een boek kan verdwijnen dan weet ik zeker dat het een goed boek is, voor mij dan. Maar bij dit boek van Robert Galbraith lukte dit niet zo goed.

Het einde vond ik daarentegen weer super spannend. Ik had al een tijdje een beetje een vermoeden hoe het in elkaar zat, maar alsnog was het spannend en ingrijpend. Op dit punt kon ik het boek niet meer weg leggen en moest ik wel verder lezen. Daarom is het zeker een goed boek en zou ik hem zeker aanraden, maar het beste boek is het ook zeker niet. Ik ga de rest van de serie in ieder geval wel lezen. Uiteindelijk.

Heb jij nog interessante detectives die ik zou moeten lezen? En wat vond jij van The Cuckoo’s Calling?