Twee weken geleden deed ik mee aan een leesmarathon en dat leek me een goed moment om eindelijk een keer dit boek te lezen: Het Koninkrijk. Ik heb hem in een dag uitgelezen en in deze blog lezen jullie wat ik er van vond.

Titel: Het Koninkrijk

Auteur: Jess Rothenberg

Uitgeverij: Moon

Vertaler: Wilma Paalman en Hanneke van Soest

Genre: Young Adult, Fantasy, Science Fiction

Welkom in het Koninkrijk… waar ‘Happily ever after’ niet alleen een belofte is, maar een wet.

Het Koninkrijk is een fantasy-pretpark waar gasten worden ondergedompeld in een wereld vol virtuele draken, gigantische kastelen en hightech wezens.

Ana is een van de zeven Fantasisten, wondermooie android-prinsessen die ontworpen zijn om dromen waar te maken. Dan ontmoet ze Owen, die in het park werkt, en Ana krijgt voor het eerst gevoelens die verder gaan dan haar programmering… Ze is verliefd.

Maar het sprookje verandert in een nachtmerrie als Ana beschuldigd wordt van de moord op Owen. Het is het begin van de rechtszaak van de eeuw. Door getuigenissen in de rechtbank, interviews en Ana’s herinneringen ontstaat een verhaal van liefde, leugens en wreedheid – en wat het écht betekent om mens te zijn.

Waardering: 4 uit 5.

Het Koninkrijk is een pretpark waar dromen uitkomen. Een pretpark waar de bezoekers in stoutste dromen kunnen waarmaken. Een prinses zijn, een draak bevechten, met een knappe prins trouwen. Het kan allemaal. En onderdeel van die droom zijn de Fantasisten. Prinsessen die er beeldschoon uitzien en waar iedereen mee op de foto wil. De prinsessen zijn perfect geprogrammeerd om het iedereen naar de zin te maken. Ja, geprogrammeerd, want het zijn androids, robots, niet echt.

Ana is een van die Fantasisten en ze doet dat was niemand had verwacht. Ze wordt verliefd. Op een mens. Maar androids horen niet verliefd te worden. Maar als klapper op de vuurpijl blijkt Owen, haar prins op het witte paard, te zijn vermoord en Ana wordt beschuldigd. Het is de rechtszaak van de eeuw, want alles hangt hier vanaf. Kunnen die androids wel, of zijn ze eigenlijk te gevaarlijk? En hoe menselijk zijn ze eigenlijk?

Dit boek is echt een avontuur. Het is zo origineel en zo indrukwekkend. Het Koninkrijk is heel goed uitgedacht samen met hoe het in elkaar zit en hoe de wereld er uit ziet voor de Fantasisten en voor de bezoekers van het park. Ik wilde de hele tijd meer leren over de wereld en over dit pretpark, waardoor ik ook steeds maar meer wilde lezen.

En natuurlijk moest ik weten wat er nou echt gebeurd was. Had Ana echt Owen vermoord of niet? En waarom gebeurt alles wat er gebeurt? Wie zijn de andere Fantasisten en waarom gebeurt er met de Fantasisten wat er gebeurt (zonder te veel te spoileren). Ik wilde verder lezen en weten hoe het verhaal verder ging. En dat maakte het een heel goed verhaal.

Er was een aardig breed scala aan karakters in dit boek. Je ziet alles vanuit voornamelijk de ogen van Ana. Ana is een android en het was dus interessant om het zo te zien. In het begin was ze dan ook aardig statig, maar toch had ze iets menselijks over zich heen. Je merkte duidelijk dat ze gevoelens had en niet altijd dacht zoals voorgeprogrammeerd. De andere karakters waren ook heel cool. Vooral de prinsessen vond ik erg interessant. Daarnaast waren er de “Vader” en de “Moeder” die voor de androids zorgden. Je had de medewerkers van het park en natuurlijk de toeristen die het park bezochten. Er waren wel groepen waar ik graag meer van te weten zou komen, maar de karakters die er in voor kwamen waren goed gerepresenteerd.

De schrijfstijl zelf was heel goed. Ik raakte niet snel afgeleid, wat liet zien dat de schrijfstijl me echt vast wist te houden. Ik merkte echter wel duidelijk dat het een young adult boek was. Het was niet van heel hoog niveau. Dat maakte het fijn om lekker in weg te lezen, maar het is dus ook voor iets jongere mensen. Daarnaast waren er een aantal dingen die voor mij wat meer uitgewerkt hadden mogen worden. De ziektes bij de dieren bijvoorbeeld. Of het leven van Owen buiten zijn werk. Of de verhalen van de andere Fantasisten. Sommige dingen hadden wel wat meer uitgewerkt mogen worden en ik vond het jammer om die dingen te missen.

De vraagstukken die in het verhaal terugkomen waren dan wel weer heel hoogstaand. Waar het boek duidelijk op in ging was de vraag hoe ethisch het is om androids te maken die zo veel lijken op mensen. Misschien zelfs als mensen gevoelens gaan krijgen. En de vraag of computers kunnen worden gestraft op basis van hun fouten of misschien juist de maker. Hele interessante vraagstukken die me wel degelijk aan het denken hebben gezet.

Ja, het was zeker een heel interessant boek. Ik vloog er doorheen, ook door de iets simpele schrijfstijl. Het had voor mij nog wel wat uitgebreider gemogen, maar dit boek is zeker het lezen waard!

Wat is jouw favoriete sprookje?