Ooit een boek aan het lezen geweest die je eigenlijk niet uit wilde lezen? Een boek dat zo saai was dat je hem het raam uit wilde gooien, of een boek dat je zo frustreerde dat het gewoon niet leuk meer was om te lezen? Ja, dat heb ik heel vaak gehad. En wat doe ik dan? Verder lezen. Want er zijn natuurlijk niet genoeg boeken op de wereld om eeuwig aan het lezen te kunnen zijn. Natuurlijk is het mijn tijd waard om stomme, vervelende of saaie boeken te lezen, terwijl er nog zo veel leuke interessante boeken zijn die ik kan lezen.
Want natuurlijk is het wél zonde van mijn tijd om boeken te lezen die ik eigenlijk niet wil lezen. Dus waarom doe ik het? Daar probeer ik in deze blog achter te komen en tegelijkertijd wil ik bedenken hoe ik dit ga oplossen. Want het is iets wat ik wil veranderen aan mijn leesgewoonten. Er zijn zo veel boeken waar ik enthousiast over ben. Ik wil niet zo gefrustreerd zijn, dat ik niet aan die boeken toe kom. Want ik heb meer tijd voor die boeken, als ik wél stop met het lezen van een boek dat ik niet leuk vind.
Gamificatie van het lezen
Een onderdeel van de oorzaak is het “wedstrijdsaspect” van het lezen. In de huidige wereld met het internet en social media is het makkelijk om jezelf te vergelijken met de andere lezers op het internet. Youtubers die makkelijk 100 boeken in een jaar lezen, die blogger die die moeilijke klassieker helemaal geweldig vond. De Instagrammer die de mooiste boeken leest én zichzelf op een mooie foto plaatst. Dat zorgt er allemaal voor dat we meer, sneller, groter willen. Terwijl dat soms helemaal niet is waar we naar op zoek zijn. We maken er een wedstrijd van, en daarnaast gamificeren we het lezen door doelen aan onszelf te stellen. De 50 boeken in een jaar, de dikste boeken, moeilijkste klassiekers, noem het maar.
Met alle leesdoelen voor het aantal boeken die mensen willen lezen in een jaar krijg je ook dat je de boeken moet uitlezen als je er eenmaal in bent begonnen. Ik heb een aantal boeken gelezen die ik eigenlijk helemaal niet leuk vond. Alles in me zei dat ik er mee moest stoppen, maar toch ging ik door. Ik was al over de helft, dus het was zonde om te stoppen. Ik moest hem toch kunnen toevoegen aan mijn gelezen-lijst op Goodreads? Ik wil hem toch mee kunnen tellen in de challenge van dat jaar?
Daarnaast heb je nog het gedeelte waarin anderen een bepaald boek al hebben gelezen. Iedereen is lyrisch over het boek, dus dan moet jij het ook leuk vinden. Of in ieder geval gelezen hebben. Daardoor kan je het natuurlijk echt niet maken dat je hem niet gelezen hebt. Of misschien toch wel? Want is het niet gewoon heel gek dat we onze eigen doelen en leeskeuzes afstemmen op de rest van de wereld? Het is toch veel leuker om boeken te lezen die wij zelf leuk vinden?
Fear of missing out
En dan heb je nog de angst om iets te missen. Dit geldt voor mij voornamelijk bij bekende boeken of klassiekers. Want als iedereen een bepaald boek gelezen heeft én leuk vindt, dan moet ik hem ook wel leuk vinden, toch? Dit zorgt er voor dat ik in eerste instantie al begin met boeken die ik waarschijnlijk niet leuk ga vinden of geen plezier mee ga ervaren. Als voorbeeld hiervoor heb ik Moby-Dick van Herman Melville. Over een potvis. Ik heb geen interesse in potvissen, de schrijfstijl spreekt me niet aan, ik word er niet enthousiast over. Er was geen enkel teken van dat ik het leuk zou vinden, en tóch ben ik er aan begonnen. Want als het zo’n bekend boek is, dan moet hij ook gewoon heel goed zijn, toch? En ik kan niet een goede lezer zijn als ik dat boek niet heb gelezen (als je al een “goede” lezer kunt zijn).
Er zijn zo veel andere boeken op de wereld die ik had kunnen lezen. Boeken uit mijn te-lezen lijst op Goodreads. Alle ongelezen boeken die in mijn boekenkast staan. Zo veel keus, en dan ga ik iets lezen wat ik waarschijnlijk niet leuk ga vinden? Klinkt niet heel logisch.
En ik vond hem niet leuk. Ik was niet enthousiast. Al dat geblaat over walvissen en wat ze allemaal wel en niet kunnen. Elk detail over de tanden, huid, zwemtechnieken. Nee, ik had er echt helemaal niets mee. En toch las ik verder, want ik was al over de helft. Misschien wordt het nog beter. Ondanks dat alles in me zei dat ik moest stoppen, ging ik verder. Hortend en stotend. Zonder plezier in het lezen. Maar ik was al zo ver en misschien ging er nog iets belangrijks gebeuren? Eigenlijk had ik al lang moeten stoppen, maar ik deed het niet, want ik moest hem echt uitgelezen hebben. Om maar niets te missen van het boek.
Meer plezier krijgen in het lezen
Dus er is maar één ding aan te doen. Meer stoppen met het lezen van boeken die ik niet leuk vind. Want alleen als ik mijn denkpatroon en gewoonten op dit gebied aanpas wordt het makkelijker om in de toekomst “gewoon” te stoppen met een boek. Dan kan ik misschien het voorbeeld van andere mensen volgen. Mensen die stoppen met een boek. Waar ik dan altijd vol jaloezie naar kijk, want dat lijkt me zo fijn. Gewoon stoppen. Gewoon het boek wegleggen en er niks meer mee doen. En dan krijg ik meer tijd om de boeken te lezen die er écht toe doen, voor mij dan.
En daarom wil ik een doel voor mezelf stellen. Een doel om mezelf er in te trainen meer naar mezelf te luisteren op dit gebied. En dit doel is om minstens een keer per maand te stoppen met een boek. Deze gewoon weg te leggen en ergens anders aan te beginnen. Natuurlijk moet er dan wel een boek zijn waar ik mee wil stoppen. Het is ook zonde om te stoppen met een leuk boek, omdat het moet. Maar het is in ieder geval goed om er bedacht op te zijn dat het kán en misschien zelfs moet: stoppen met een stom boek. Want er zijn te veel boeken op de wereld om een boek te lezen dat je niet leuk vindt.
Geef een reactie