Schrijven is al van jongs af aan een grote passie van mij. Ik schrijf al sinds, ik denk, groep vijf of zes van de basisschool en misschien al wel eerder. Mijn computer staat dan ook helemaal vol met allerlei verhalen die ik ooit in mijn leven heb geschreven. Natuurlijk hebben jullie hier bijna niks van gelezen want… ik heb er nooit iets mee gedaan. Natuurlijk, ik heb ze nog steeds bewaard, maar ondertussen vind ik ze niet “goed genoeg” om er aan verder te werken. Of ze hebben in de tijd gewoon mijn interesse verloren, waardoor ze onaangeroerd staan waar ze altijd stonden.

Ja, soms stop ik met het werken aan een verhaal. Meestal is dat wanneer de eerste versie van het verhaal is geschreven en ik weer met een nieuw verhaal begin. Tot een paar jaar geleden heb ik vooral eerste versies geschreven en nooit verder gewerkt. Maar sinds ik wél verder werk aan enkele verhalen heb ik ook gemerkt dat het soms tijd is om een verhaal te laten gaan. Om te stoppen met het werken aan een verhaal, omdat het mogelijk niet geschikt is, of omdat het idee niet origineel genoeg is om te publiceren.

En dat kan zeker lastig zijn. Een aantal van mijn huidige projecten zijn een soort passieprojecten van me geworden, die ik echt graag in de echte wereld voorbij zou willen zien komen. Verhalen die ik wil delen met de wereld, omdat ze zo belangrijk voor me zijn. En dan is het moeilijk om te zeggen dat het over en voorbij is. Op het moment heb ik de moed nog niet helemaal opgegeven voor een specifiek verhaal, maar het zit er mogelijk wel aan te komen en ik voel nu al hoe veel pijn het gaat doen als ik hem moet laten schieten.

De grootste redenen voor mij om mogelijk te stoppen met dit specifieke verhaal is tweeledig. Ten eerste is het misschien niet origineel genoeg. Het verhaal gaat over een meisje die een cultuurshock krijgt als ze van een klein Christelijk dorp verhuist naar een grote overweldigende stad. Ze twijfelt aan zichzelf en aan de wereld waar ze vandaan komt. Ze moet zichzelf eigenlijk weer helemaal opnieuw uitvinden. Ik denk dat het niet helemaal is wat de wereld nu nodig heeft. Er zijn al zo veel verhalen geschreven die deze kant op gaat.

Daarnaast ben ik mogelijk niet degene die het verhaal moet vertellen. De achtergrond van het meisje uit mijn verhaal is een stuk meer uitvergroot. Goed, ik kom uit een Christelijke omgeving en ik ben verhuist naar een stad, maar mijn achtergrond is een stuk minder streng dan waar de hoofdpersoon vandaan komt en bovendien heb ik minder of andere struggles dan waar dit meisje mee moet lezen. Ben ik dan wel degene die dit moet schrijven?

Allemaal twijfels die er voor zorgen dat ik misschien stop met dit verhaal. En ondanks dat het misschien logisch klinkt is het nog steeds lastig. Ik ben al zo lang bezig met dit verhaal en eindelijk heb ik ook de moed gevonden om dit verhaal door anderen te laten lezen. Moet ik dan er nu eindelijk mee stoppen? Ik heb er zo veel tijd in zitten en de karakters zijn steeds dichter bij me gaan staan, waardoor ik ze bijna kan aanraken.

Maar mijn twee redenen zijn natuurlijk niet de enige redenen om er voor te kiezen om te stoppen met een verhaal. Een andere is misschien nog wel de belangrijkste: je bent je enthousiasme over het verhaal verloren. Ik denk dat het belangrijk is dat je plezier blijft houden in het schrijven, zeker in het begin. Een verhaal schrijft zichzelf niet en als jij er geen plezier meer in beleeft dan heeft een ander onderwerp of een andere invalshoek misschien veel meer zin. Toch is het soms ook beter om een pauze te nemen. Dan komt het enthousiasme misschien vanzelf terug, maar dat is een onderwerp voor een hele andere blog.

Voor sommige schrijvers is de vraag naar een bepaald verhaal ook een reden om een verhaal niet te schrijven of niet af te maken. Dit gaat om de vraag en het aanbod binnen de boekenwereld. Sommige onderwerpen zijn niet “in” op een bepaald moment en schrijvers die veel bezig zijn met de markt zullen daarom niet boeken schrijven over onderwerpen die niet “in” zijn. Ikzelf doe hier (nog) niet aan mee, omdat ik nu ook vooral wil leren, maar ik snap het wel dat het lucratief kan zijn om boeken te schrijven over weerwolven of vampieren op het moment dat die boeken veel gelezen worden. Ook bepaalde genres kunnen lucratiever zijn, waardoor die schrijvers daar meer naar toe bewegen.

Maar zelfs als een boek niet publiceerbaar is, betekent dat nog steeds niet dat je moet stoppen met schrijven. Zeker als schrijven je hobby is en je nog veel moet leren is het een goed idee om verder te gaan met een verhaal. Wat haal je uit dit verhaal? Waar leer je van? Wat zijn de voordelen voor jou om het verhaal af te schrijven? Zelfs als ik uiteindelijk besluit om te stoppen met het schrijven van mijn huidige passieproject heb ik er nog steeds veel van geleerd. Ik ben eindelijk een keer verder gegaan dan de eerste versie, waar ik weer veel leerpunten over mee kan nemen naar mijn nieuwere projecten. Een niet gepubliceerd verhaal kan nog steeds veel doen voor jou als schrijver. Dus vooral: luister naar je hart en kijk naar wat je echt wilt én nodig hebt. Ik denk dat dat het belangrijkste is in deze keuze.